Bonusy o Trójcy

Kaja

Skąd Eluś in da Polska? A do mnie przypełzł, jak zwykle Very Happy

Daryśka

Nie tym razem, Kajtuś, nie tym razem Razz

Daryśka

Drugi post pod rząd... ale co tam, przedostatni part, a ostatni napisany do końca, następny jest ostatnim, który mam do tego opka napisany, ale nie dokończony... no i w założeniach to nie byłaby nawet jeszcze połowa opka...

Part 5
Akumu spojrzała w turkusowe oczy. Oczy, które płonęły gniewem. Elistrat Grigorijewicz Silajew trzymał ją za ramię. Mocno. Akumu syknęła z bólu gdy jego paznokcie boleśnie wbiły się w jej ciało. Elistrat szarpnął nią, wyciągając ją z hotelu. Akumu nie protestowała. Wiedziała, że jeśli Elistrat dowie się o jej małej wycieczce do Polski, będzie wściekły.
Przed wejściem do hotelu stała czarna limuzyna. Boy hotelowy otworzył drzwi. Elistrat wepchnął Akumu do środka i usiadł obok niej. Po chwili inny boy przyniósł bagaż kobiety i zapakował go do bagażnika. Samochód powoli ruszył.
***
W wyłożonej jasnobeżowymi kafelkami łazience stała wanna napełniona ciepłą wodą. Zapach olejków do kąpieli unosił się w powietrzu. Kaja weszła do wody. Wciągnęła głęboko powietrze, przymknęła oczy i odchyliła głowę, mocząc włosy. Netheal przypatrywał jej się z odległego kąta łazienki. Kaja spojrzała na ducha. Uśmiechnęła się. W jej dłoni coś błysnęło. Netheal drgnął.
-Nie martw się o mnie. Wrócę. Obiecuję.
***
Monika chodziła po całym domu, nucąc pod nosem i sprzątając. W salonie przetarła stolik mokrą szmatką. Poprzestawiała drobiazgi na półkach. Uśmiechnęła się na widok zdjęcia ślubnego. Nagle zakręciło jej się w głowie. Oparła się o ścianę. Przed oczami jej pociemniało. Chwiejąc się doszła do kanapy, na której ciężko usiadła. Zamknęła oczy. Zobaczyła jasnobeżowe kafelki. Coś czerwonego było na nich rozmazane. Zobaczyła wodę, w której wolno, wręcz majestatycznie we wszystkich kierunkach rozchodziła się gęsta, czerwona ciecz. Zobaczyła rozcięty nadgarstek. Krew i woda ją otoczyły.
***
Pietro wzdrygnął się. Przeszedł go dziwny, bardzo nieprzyjemny dreszcz. Sam nie wiedząc czemu, pomyślał o Kai. Zrobiło mu się niesamowicie zimno. Dreszcz przeszedł go ponownie. Poczuł, że jest mu słabo. Szybko dokończył zakupy spożywcze. Musi jak najszybciej wrócić do domu. Naszły go złe przeczucia.
***
Patryk posłał Nadii pytające spojrzenie. Zastanawiał się, czemu nagle pomyślał o cioci Kai. No i czemu zrobiło mu się smutno? Nadia przytuliła pluszowego misia. Wyszła z pokoju. Powoli udała się do salonu. Podłoga była zimna, a Nadia miała bose stopy, więc szła w dość dziwny sposób. W salonie ujrzała siedzącą na kanapie mamę. Od razu zauważyła, że coś się musiało stać. Wpatrzona w odległy punkt Monika nawet nie zauważyła przyjścia córki. Nadia podeszła do niej, wciąż ściskając misia.
-Coś się stało cioci Kai, prawda?
***
Pietro zapakował zakupy do samochodu. Postanowił pojechać do Kai. Gdy dotarł na miejsce długo stał pod drzwiami i dzwonił. Nikt mu nie odpowiedział. Chwilę zastanawiał się, co robić. Sięgnął po telefon komórkowy. Wykręcił numer Kai. Przyłożył telefon do ucha. Niestety nikt nie odebrał. Pietro ze złością schował komórkę i pobiegł do auta. Monika na pewno będzie wiedziała, gdzie jest Kaja i co robi.
***
Monika tuliła Nadię i Patryka, wmawiając im i sobie, że Kai na pewno nic nie jest. Nagle w pomieszczeniu zmaterializował się Netheal. Monika na chwilę znieruchomiała, po czym zaczęła wyrzucać z siebie słowa jak karabin.
-Co z Kają? Nic jej nie jest, prawda? Pilnowałeś jej cały czas, zgadza się? Netheal, powiedz, że nic jej nie jest!
-Uspokój się. –przemówił łagodnie i wyjątkowo spokojnie duch. –Ona wróci. Obiecała.
***
Czarna limuzyna jechała szybko autostradą. Akumu siedziała, oparta łokciem o drzwi. Obrzuciła spojrzeniem śpiącego już od dłuższego czasu Elistrata. Westchnęła. Znudzonym wzrokiem podziwiała krajobraz. Nagle Elistrat zaczął coś mamrotać przez sen. Akumu z zainteresowaniem mu się przyglądała. Mężczyzna zerwał się.
-Kaja!
-Co? O kim mówisz? –zainteresowała się Akumu.
Elistrat rozejrzał się nieprzytomnym wzrokiem dookoła. Dopiero po chwili dotarło do niego, że siedzi w limuzynie. Akumu przyglądała mu się badawczo. Elistrat unikał jej spojrzenia.
-O nikim. –bąknął. –Sen, nic więcej.
Akumu zmrużyła oczy. Widać było, że ten „sen” wytrącił Elistrata z równowagi.
***
Nadia i Patryk usiedli na swoich łóżkach. Monika zostawiła ich w pokoju z Raven, a Netheala zabrała do salonu.
Cukierek unosił się kilka centymetrów nad fotelem. Wpatrzony w okno nawet nie słuchał Moniki, która wyrzucała mu kompletną głupotę. Netheal już otworzył usta, by powiedzieć coś na swoje usprawiedliwienie, gdy rozległ się dobrze znany wszystkim głos.
-Netheal! Do jasnej cholery! Czy ty nie możesz choć raz w miejscu usiedzieć?! Wiesz, co zastałam, gdy wróciłam?! Ciało w wannie i nic więcej! Szukałam cię, wołałam, a ty przyleciałeś tutaj, zamiast na mnie poczekać!
Półprzeźroczysta postać Kai przeniknęła przez ścianę i wygrażała pięścią w stronę Netheala. Monika zastygła w bezruchu. Cukierek unikał pięści Kai. Zwabione krzykiem dzieci przybiegły do pokoju. Na widok Kai uśmiechnęły się promiennie. Podbiegły do niej i złapały ją gdzieś w okolicy niematerialnych kolan.
-Ciocia Kaja! Myśleliśmy, że coś ci się stało…
Kaja, która w pierwszej chwili ucieszyła się z reakcji dzieci, momentalnie oklapła. Myśleli, że coś jej się stało? A niby się nie stało? Przecież jest martwa. To ma być nic?
-Na mój widok tak się nie cieszą… -mruknął Netheal.
-Jak żyłam, to na mój widok też się tak nie cieszyli. –pocieszyła go Kaja.
***
-Że co?!
Monika aż wstała. Zaczęła nerwowo krążyć po pokoju. Kaja obserwowała ją z fotela, który zajęła gdy tylko dzieci wygoniono na podwórko.
-Nie ma mowy! Nie ty! –prawie wykrzyknęła Monika. –Jeszcze na Netheala gotowa jestem się zgodzić, ale ty?! To już lekka przesada!
-Czemu nie? –zapytała Kaja.
-Weź nie udawaj głupiej. Gdybyś została ich stróżem, to ja bym spać nie mogła po nocach!
-Jej. –poprawiła Kaja. –Patrykowi stróżowałby Netheal.
-Muszę? –jęknął duch. –Ledwo odchowałem jedną szamankę, a już dostaję kolejnego dzieciaka…
Kaja uciszyła go spojrzeniem, po czym czekała na odpowiedź Moniki. Ta natomiast wciąż krążyła nerwowo po pokoju.
-Muszę to przedyskutować z Pietrem. –rzuciła w końcu, by zyskać na czasie.
***
Pietro, w przeciwieństwie do Moniki, był zachwycony pomysłem Kai. Oczywiście zanim się zachwycał, przeszedł lekki szok i musiał na Kaję nawrzeszczeć. Mimo wszystko pomysł, by Kaja i Netheal stróżowali Nadii i Patrykowi wydał mu się całkiem nie głupi. Raz, że dzieci wciąż nie miały swoich stróży, a przecież są szamanami. Dwa, że Monika i Pietro doskonale znają Kaję i Netheala, a duch spotkany na pierwszym lepszym cmentarzu mógł być co najmniej podejrzany. Trzy, że dzieciom na pewno się ta opcja spodoba.
Monika miała jednak pewne zastrzeżenia, a dotyczyły one głównie Kai. Jako przyjaciółka była ona niezastąpiona, ale jako stróż dla dziecka… Tu był przysłowiowy pies pogrzebany.
Kaja wlepiła swoje spojrzenie w Monikę. Nie raz już takim właśnie wzrokiem wymuszała na ludziach różne rzeczy. Tym razem też poskutkowało.
Monika westchnęła głośno i ze zrezygnowaniem oznajmiła:
-Dobra, dobra, niech ci będzie! Tylko zachowuj się i nie przyuczaj mi dzieci nie wiadomo czego! Jasne?
-Tak jest!
Kaja stanęła na baczność i zasalutowała. Netheal wyglądał na załamanego. Pietro usiłował go pocieszyć, ale niezbyt dobrze mu to szło.

Karina

OP rany rany rany.. Biedny Cucuś... i ta rozkmina z ubraniem przeprowadzona na gadu była niezła^^

Kaja

uaaa! mój ulubiony part, bo pokazuje, jak bardzo Eluś mnie kocha^^'

Ive-Hao

No nie...*gleba Kaja duchem stórzem?? chyba po raz pierwszy to szamana będzie mi szkoda.... Laughing

Daryśka

Bo ja wiem, czy szamana? W tej parze trudno jest zadecydować xD'

Part 6
Monika zmywała naczynia, gdy usłyszała charakterystyczny huk, towarzyszący trzaskaniu drzwiami. Westchnęła głośno i zakręciła wodę.
-Nadia! Tyle razy prosiłam, żebyś zamykała drzwi choć trochę delikatniej!
Do kuchni weszła nastoletnia dziewczyna. Rude dredy zebrane miała w staranny kucyk. Zielone oczy ładnie kontrastowały z kolorem włosów. Ubrana była w żółtą koszulkę z rękawem trzy czwarte i ciemnoniebieską dżinsową spódnicę do kolan. Na nogach miała czarne glany. W prawym uchu błyszczały trzy kolczyki, w lewym dwa. Ogólnego wyglądu dopełniała niezliczona ilość cienkich, metalowych bransoletek na obu nadgarstkach.
-Cześć, mamuś! –uśmiechnęła się nastolatka.
Monika wytarła ręce w ścierkę i poszła uściskać córkę. Gdy już się przywitały, zrobiła jej herbaty. Nadia usiadła przy stole, założyła nogę na nogę i opowiadała o obozie, z którego ledwo co wróciła. Monika wysłuchała jej uważnie, przerywając nielicznymi pytaniami, na które Nadia udzielała wyczerpujących odpowiedzi. W końcu doszły do drażliwego dla Nadii tematu.
-Czemu akurat ja muszę być szamanką? Czemu nie mogę być jak reszta nastolatek?
-Bo szamani są lepszą konstrukcją genetyczną. Powinnaś się cieszyć ze swoich zdolności.
-No to czemu wszyscy nie są szamanami?
-Nadia, już to przerabiałyśmy…-jęknęła Monika.
Nastolatka naburmuszyła się. Oparła się wygodniej na krześle i wyłożyła nogi na stół.
-Nadia! –oburzyła się Monika. –Wiesz, że nie toleruję butów na stole! Zdejmij nogi, ale już!
Dziewczyna westchnęła teatralnie, ale posłuchała matki. Dopiła herbatę, po czym wstała. Wzięła pozostawiony w przedpokoju plecak i poczłapała ciężko do swojego pokoju.
***
Kiedy z pokoju Nadii dało się słyszeć dosyć głośną muzykę, Monika westchnęła ciężko. Obok niej pojawiła się Kaja. Obie uśmiechnęły się na swój widok.
-Ciężko było? –zapytała Monika.
-Jak cholera! –jęknęła Kaja. –To najgorsza nastolatka, z jaką miałam do czynienia! Wliczając w to mnie! Naprawdę, nie myślałam, że mieszanka genów twoich i Pietra może być taka uciążliwa…
Monika uśmiechnęła się. Tak, to prawda, dzieci zmieniły się bardzo przez te kilka lat. Nadia, ze spokojnej i rozsądnej dziewczynki wyrosła w zwariowaną nastolatkę. Patryk natomiast, z psotnego chłopczyka zmienił się w odpowiedzialnego i rozsądnego chłopaka.
Dźwięk dzwonka oderwał Monikę od rozmowy z Kają. Poszła otworzyć. Gdy tylko wpuściła całą męską część domowników, Nadia wyjrzała z pokoju. Grzecznie przyszła przywitać się z bratem i ojcem, a także wujkiem Nethealem. Później wróciła do swojego pokoju i pogłośniła muzykę, narzekając, że nikt już nie daje jej posłuchać jej ulubionych kawałków.
Kaja i Netheal przeczekali powitania, trzymając się z boku, a gdy tylko szamani zajęli się sobą, zniknęli.
Patryk tylko z grzeczności przesiedział chwilkę z rodzicami. Gdy tylko rozmowa zeszła na tory finansowe, wymknął się do pokoju siostry.
***
-Jak było? –zapytał siedemnastolatek, sadowiąc się wygodniej na materacu.
Jego piętnastoletnia siostra ściszyła muzykę, ale tylko na tyle, by dało się spokojnie rozmawiać. Następnie zakręciła pirueta i opadła bezsilnie na krzesło na kółkach, które wraz z nią odjechało kilkadziesiąt centymetrów do tyłu.
-Ciężko. Jak zwykle, za bardzo się mną przejmowała. A jak ty sobie radzisz ze swoim ciężarkiem?
-Mówisz o Nethealu? Nawet jakoś się dogadujemy…
-Właśnie widzę. Zrobił z ciebie sztywniaka, jakich mało.
Patryk uśmiechnął się kwaśno. Nadia miała rację. Netheal upominał go na każdym kroku, wychowując ‘idealnego’, według siebie, chłopaka.
-Nie czepiaj się go, stara się jak może. Zresztą Gdybym go nie słuchał, to nie miałby na mnie wpływu.
-Wiesz, nie każdy jest taki, jak Kaja. Ona mu się nie dała. A ja nie dałam się jej.
-Właśnie widzę. Grzeczna dziewczynka posłuchała cioci Kai i jednak nie przekłuła pępka ani języka.
Nadia skrzywiła się.
-Na to mama by się nie zgodziła. Wiesz, jaka jest. W uszach toleruje dowolną ilość, ale nigdzie więcej…
-No i kazała Kai pilnować cię pod tym kątem.
-Niestety…
-A ty jesteś grzeczną dziewczynką, która słucha wszystkich zakazów i nakazów. –skomentował Patryk, z rozbawieniem patrząc na dredy Nadii.
Oberwał poduszką. Nadia wstała z krzesła i podparła biodra pięściami. Zupełnie tak, jak kiedyś Kaja.
-Nie zgodziła się na brudne, zaniedbane, zgniecione włosy! A zadbane dredy to zupełnie co innego.
-Jasne. –zakpił Patryk.
Znowu oberwał poduszką. I tak zaczęła się regularna wojna na wszystko, w czym znajdowało się pierze.
***
-Mamo, Patryk mnie bije!
-Nieprawda! Ona zaczęła! Tato, weź tą wariatkę ode mnie!
Monika uniosła brwi. Pietro przyłożył pięść do ust, żeby się nie roześmiać.
-A myślałam, że choć trochę wydorośleli…
***

-------
i tu się kończy to, co miałam napisane do tego ficka. Jak ktoś będzie bardzo chciał, to mogę skrócić plan dalszych wydarzeń. Ale pisać już tego nie będę.
A jak nikt nie będzie chciał, to temat bonusów o trójcy zwolnię, tak jak obiecałam, Kai.

Ive-Hao

Mówić szman nie miałam na myśli płuci, tylko ogólne określenie....

Hum...nie jesm Fanką aż rakich przeskoków w czasie, ale niech będzie....zakończenie świetne.... Laughing

Daryśka

Ja też nie miałam na myśli płci, tylko to, kogo może być szkoda... bo ta para jest taka... wyjątkowa (wyobraź sobie dwie Kaje, to będziesz miałą obraz Nadii i Kai xD')
A co do przeskoków - też za nimi nie przepadam, ale historia tego ode mnie wymagała i to dwa razy - raz tu, a raz trochę później.

Ive-Hao

No fakt Maskra przez wielkie "M". Chociaż może byłó by lepiej jakby Netheal był ducem Nadii? Tak mi się skojarzyła zbierzność imion...wiem głupie.... Laughing

Daryśka

Wcale nie głupie! Swoją drogą właśnie dlatego to Kaja stróżuje Nadii, a nie Cucuś ^^' No i w planach miałam o to niezłą awanturkę (Nethuś zauważa, że chyba wolałby stróżować Nadii, o co Kajtuś mu robi wielgachną aferę - nie dość, że charakterek podobny do Kajowego, to jeszcze zbiezność imion z TĄ Nadią...)

Karina

niach niach nie ma to jak rodzinka..^^
Wcale nie przypuszczałam, że z Nadi wyrośnie druga Kaja^^
(R: i ty uważasz sie za jasnowidza?)
Cicho tam!

Daryśka

No bo tak jakoś się nie zapowiadało, w sumie to zdecydowałam o jej charakterze jako osoby (prawie) dorosłej dopiero wtedy, kiedy naszła mnie Wen na zmiany w jej wyglądzie - a skoro zmienia się wygląd, to czemu nie charakter? - pomyślałam i tak też zrobiłam - bum! i ze spokojnego dziecka mamy kolejną... eee... no, kolejną oryginalną postać ^^'

Kaja

DEMOLKA xD Radujmy się Very Happy

Masz coś jeszcze?

Daryśka

Nie. Temat być Twój. (chyba że zamieściłabym jeszcze bonus z czasów Patch Tribe, który był kiedyś na konnichiwa...) No, czyli teraz pora na bonusy by Kaja ^^'