Shaman of Fire - FF by Kitty ^^"

Daryśka

chętnie Ci pomogę, Kaede ^^

Vea

Ja też!Ja też!Ja też!*_*
Kitty następna cześć!Dawaj xDTydzień to bardzo długo!
(ta nawiasem mówiąc to powiedzcie mi...bo trzymam w ręce ff SK i nie wiem czy go tu opublikować czy nie....xD hm...)

Karina

Publikuj.. z chęcią przeczytamy:D A przynajmnie ja:D

Vea

O jeja^^dziękuję^^jesteś bardzo miła^^oke^^opublikuję jutro:* dziekuję ci^^

Karina

Hej nie ma za co:) ja bardzo lubię czytać ff:) zwłaszcza te dobre:D

Vea

No to ci powiem żebeznadziejnie piszę=="

Yoh

Napewno nie gorsze od moich

Karina

Eee co wy tacy skormni? Smile

Vea

Ta...skromni=="Bardzo...chciałabym ładnie pisac....a ty Yoh nie odzywaj się bo ja beznadziejnie pisze...nieczytałeś moich opo=="eh..napewno lepiej ode mnie piszesz...

Daryśka

Nie mów hop, póki nie przeskoczysz. Jak opublikujesz, to się zobaczy ^^ a nie tu takie użalanie się nad sobą...

Kaede

Eeeee....przepraszam, czemu ma sluzyc ta bezsensowna paplanina? Kitty musisz zalozyc oddzielne forum, tym razem do komentowania twojego ficka, bo tu mi sie zdaje jest cos za malo miejsca....

Kitty

Tak, proszę bardzo, oddaję Tobie ten przywilej ^^

Vea

O jej xD no to ja skomentuje!O!Notka fajna^^nie czytałam od poczatku i połoewy nie wiem o co chodzi ale fajne^^

Kitty

Kaede, miałaś mnie zmusić do tej części, a jakoś dopiero teraz ją daję Wink

. No cóż 4 dni to niestety nie tydzień. Dam jeszcze w niedzielę i koniec tego dobrego, bo się ferie kończą ==" i wtedy to jak będzie raz na tydzień to będzie dobrze...
Krytykwoać! *łyp* Błędy wytykać! Bo ja worda nie mam i mi wszystkich błędów nie wychwytuje... =="
Co do tej części... To lubię ją. Jest coś na temat historii Kitty. Tak jakoś. Podoba mi się. ^^
[S: Pierwszy raz się tak rozpisała... Szok ^^] *nuff* Futerkowe zło! [S: =="]

Part 17

- Ten idiota znowu uciekł - warknęła Kitty po dłuższym szukaniu brata. - To, że jest samotnikiem, nie znaczy, że pozwalam mu uciekać.
- Jeszcze nie raz go spotkasz - powiedział Yoh - przecież uczestniczy w turnieju, nie?
Dziewczyna wzruszyła ramionami. Wszyscy przygotowali się do wyjścia i dziesięć minut później już byli w drodze.
- Wiecie, gdzie idziemy? - zapytała Kitty, chowając płaszcz do torby. Był upał, jak to na pustyni.
Yoh wskazał ręką nasz cel, a wszyscy zaczęli narzekać. Szli prawie cały dzień, aż doszli to wielkiej kotliny.
- Musimy tam schodzić mistrzu Yoh? - zapytał Ryu, wskazując na dół, a on wzruszył ramionami i uśmiechnął się reszty.
- Uznamy to za przytaknięcie - powiedziała Akera podłamanym głosem i wszyscy zaczęli ostrożnie schodzić.
"Może za pomocą kontroli ducha..." - pomyślała Kitty i odbiła się od ściany.
- Katrin! Kontrola ducha! Feniks! - krzyknęła, a tuż pod nią pojawił się ognisty ptak, który złapał ją tuż nad ziemią i skontrolował jej upadek. Chłopcy i Akera zrobili podobne sztuczki.
***
- Anno, czy to na pewno dobry pomysł? - zapytała różowowłosa dziewczyna, szła razem z niewielką grupką ludzi. Jedna dziewczyna była blondynką i miała na sobie czarną sukienkę, a na szyi nosiła czerwoną chustkę. Druga dziewczyna była wysoka, wyglądała na siedemnaście lat, a jej włosy były ciemno zielone. Obok niej szedł mężczyzna w długim płaszczu, jasnych włosach i dziwnym makijażu pod oczami. Ostatnią osobą w tej grupie był bardzo niski chłopak w krótkich blond włosach.
- Tak, Tamao - odpowiedziała blondynka, a różowowłosa westchnęła. Widać była zmęczona wędrówką przez pustynię, ale nie ona jedna.
- Jesteś pewna, że tam będą? - zapytała zielonowłosa, a Anna pokiwała głową.
- Pospieszmy się - powiedziała po chwili i cała grupa przyspieszyła, jednak najmniejszy chłopak nie nadążał na nimi.
***
- Odpocznijmy, błagam - powiedziała Kitty, siadając na kawałku skały.
- Przemieszczałaś się z Hao, to się odzwyczaiłaś od długich spacerków - zakpił Trey, a szamanką walnęła go.
- Przez większą część podróżowałam na nogach, więc nie gadaj takich bzdur.
Chłopak zgodził się, masując głowę. Wiatr uwięziony między skałami szumiał, po mału zapadał zmrok. Wszyscy usłyszeli spokojny i piękny śpiew. Mimo, że nikt nie mógł rozróżnić słów, nie trudno było się domyśleć, że piosenka jest smutna.
Kitty zamknęła oczy, próbując wsłuchać się w słowa. Wiedziała, że skądś zna ten głos, ale w tej chwili nie mogła sobie przypomnieć. Jedyny wyraz, jaki usłyszała było jej imię. Zerwała się gwałtownie.
- Nie słuchajcie tego! - Krzyknęła, biegnąc w stronę głosu. - Katrin! Rozjaśnij mi drogę!
Duch zrobił, co poleciła szamanka, w powietrzu latały małe płomyki, które dawały światło. Dziewczyna stanęła. Tuż przed nią była wysoka kobieta. Miała rozwiane fioletowe włosy, sięgające jej do pasa. Z przodu dwa pasemka były splecione w warkoczyki. Oczy miała puste, jakby była w transie. Ręce miała bezwładnie opuszczone, a sukienka, którą miała na sobie powiewała, mimo, że nie było wtedy wiatru.
Kitty podeszła bliżej, a kobieta wyciągnęła w jej stronę rękę i stworzyła barierę, przez którą szamanka nie mogła przejść. Piosenka zrobiła się gwałtowniejsza.
- Przestań! - Krzyknęła. Sukienka kobiety przestała falować, a włosy opadły. - Po co on cię tu przysłał?!
W oczach pojawiły się łzy, a głos się załamał. Wiedziała, że nie musi krzyczeć, bo kobieta i tak by ją świetnie słyszała. Piosenka ustała.
- Odpowiedz!
- Kitty, skarbie... Ty to wiesz... - powiedziała kobieta, jej głos był ciepły i miły.
- Nie, nie wiem.
- Nie zapominaj, że umiem czytać w myślach.
Kitty uśmiechnęła się krzywo. Pamiętała to doskonale. Tuż przed nią stała jej rodzona matka. Była medium, tak jak babcia i prababcia. Ona sama miała nią być, to było jej pisane. Jednak stało się inaczej, jej babcia przewidziała, że ona nie posiądzie tej mocy, że to właśnie ona wystartuje w turnieju. Niestety ta przepowiednia kosztowała ją życie. Zginęła parę dni później z ręki męża. Nikt nie mógł znieść takiego poniżenia. Kobieta nie mogła zostać szamanką, w dodatku zdolną do wystartowania w turnieju.
Kobieta uśmiechnęła się uprzejmie, a Kitty cofnęła się. Z jakiegoś powodu bała się tego uśmiechu. Bariera odpuściła, a w ręce kobiety pojawił się miecz. Jego rękojeść była identycznie zdobiona jak jej sztylet. Szamanka sięgnęła do torby i wyciągnęła go.
- On przysłał cię by przekazać mi rodzinny miecz? - zapytała niepewnie, a kobieta pokręciła głową.
- Sama to postanowiłam. Miał być dla Hi.
Podeszła do Kitty. Stąpała po ziemi z nienaturalną delikatnością. Dziewczyna chwyciła miecz i obejrzała go z każdej strony. Przejechała palcem po ostrzu, skóra natychmiast pękła. Zamachnęła się. Czuła jakby ten miecz był właśnie dla niej wykuty. Spojrzała na matkę, a jej uśmiech nie schodził z twarzy. Kitty po raz pierwszy od bardzo dawna odwzajemniła ten uśmiech.
- Dziękuję... Ale, po co to przedstawienie? Ten śpiew...?
- Tak było efektowniej. - Roześmiała się, a dziewczyna otworzyła szeroko oczy.
"I ona jest moją matką...?"
Pokręciła głową i schowała miecz.
- Dasz radę Kitty - powiedziała kobieta i znikła, gasząc wszystkie płomyki.

Kaede

Nom....niezle....moglo byc lepiej....Wrrrrr.....uwazaj bo cie naprawde zmusze albo nie nazywam sie kaede!!! Znaczy wiesz kaede-natalia ^^